آن قدر مرا سرد کرد …

از خودش ..

از عشقش ..

که حالا به جای دل بستن .. یخ بستم …

حالا به سمت احساسم نیا که لیز میخوری !!

قبر مرا نیم متر کمتر عمیق کنید

تا پنجاه سانت به خدا نزدیکتر باشم...

بعد از مرگم، انگشتهای مرا به رایگان

در اختیار اداره انگشت نگاری قرار دهید..

.به پزشک قانونی بگویید روح مرا کالبد شکافی کند،

من به آن مشکوکم...

ورثه حق دارند با طلبکاران من کتک کاری کنند.

..عبور هرگونه کابل برق، تلفن،

لوله آب یا گاز از داخل گور اینجانب اکیدا ممنوع است.

..بر قبر من پنجره بگذارید تا هنگام دلتنگی،

گورستان را تماشا کنم..

.کارت شناسایی مرا لای کفنم بگذارید،

شاید آنجا هم نیاز باشد.

..مواظب باشید به تابوت من آگهی تبلیغاتی نچسبانند

...روی تابوت و کفن من بنویسید:

این عاقبت کسی است که زگهواره تا گور دانش بجست

...دوست ندارم مردم قبرم را لگدمال کنند در چمنزار خاکم کنید..

.کسانی که زیر تابوت مرا میگیرند، باید هم قد باشند...

شماره تلفن گورستان و شماره قبر مرا به طلبکاران ندهید..

.گواهینامه رانندگیم را به یک آدم مستحق بدهید، ثواب دارد.

..در مجلس ختم من گاز اشک آور پخش کنید تا همه به گریه بیفتند.

.از اینکه نمیتوانم در مجلس ختم خودم حضوریابم قبلا پوزش می‌طلبم...!!!

از این بن بست بی فردا رهایم کن
 از این دیروز و امروزها رهایم کن
 از این صحرای بی باران رهایم کن
 از این مرداب ماندنها رهایم کن
 از این شبهای بی تابی رهایم کن
 از این خواب پریشانی رهایم کن
 از این دریای طوفانی رهایم کن
 از این امواج سوزانی رهایم کن
 از این دنیای دلتنگی رهایم کن
 از این روزای تکراری رهایم کن
 از این بی تو بودنها رهایم کن
 از این دلهره نبودنها رهایم کن 

به سراغ من اگر می‌آیید،
پشت هیچستانم
پشت هیچستان جایی است.

پشت هیچستان رگ‌های هوا، پر قاصدهایی است
که خبر می‌آرند، از گل واشده دورترین بوته خاک.

×ادامه مظلب ×>>

چه شبی است!

چه لحظه‌های سبکو مهربان و لطیفی

،گویی در زیر باران نرم فرشتگان نشسته‌ام

.می‌بارد و می‌بارد و هر لحظه بیش‌تر نیرو می‌گیرد.

×ادامه مطلب ×>>

کیستی که من این گونه به اعتماد

نام خود رابا تو می گویم،

کلید خانه ام رادر دستت می گذارم،

نان شادیهایم رابا تو قسمت می کنم،

به کنارت می نشینم و

بر زانوی تواین چنین آرام به خواب می روم؟

کیستی که من این گونه

به جد در دیار رویاهای خویش

با تو درنگ می کنم؟؟

احمد شاملو

اسکله ی ناز چشات حریم امن قایقم

تو ساعت یه ربع به عشق عقربه ی دقایقم

گرمی دستای تورو به صد تا دنیا نمیدم

هر وقت که یارم تو بودی بی کسیو نفهمیدم

تو بند دل سلول عشق حبس نگاتو میکشم

ولی بازم رو میله هاش عکس چشاتو میکشم

ای قصه ی بی سر و ته شعر بدون قافیه

برای مرگ این صدا نبودن تو کافیه

مانند یک بهار…. مانند یک عبور…

.از راه میرسی و مرا تازه میکنی

.همراه تو هزار عشق از راه میرسدهمراه تو بهار…

بردشت خشک سینه من سبز میشود.

وقتی تو میرسی….در کوچه های خلوت

و تاریک قلب من

… مهتاب میدمد…وقتی تو میرسی…

ای آرزوی گم شده بغض های من…

من نیز با تو به عشق میرسم…

ای عزیز جان من!

من برای مرگ خود یک بهانه می‌خواهم…

یک بهانه پوچ عاشقانه می‌خواهم!

از غمی که می‌دانی با تو بودنم مرگ است

و بی تو بودنم هرگز !گر بهانه این باشد،

من بهانه می‌گیرم …عاشقانه می‌میرم!